سرطان پستان

سرطان پستان: علائم، فاکتورهای خطر و درمان

سرطان پستان شایع­ترین سرطان مهاجم در زنان است و دومین علت اصلی مرگ و میر در زنان پس از سرطان ریه می­باشد.
پیشرفت در غربالگری و درمان، از سال 1989 به میزان قابل توجهی بهبود یافته است. حدود 3،1 میلیون نفر بازماندگان سرطان پستان در ایالات متحده (ایالات متحده) وجود دارد. شانس هر زنی که از سرطان سینه مرده است یک نفر از هر 37 نفر و یا 2.7 درصد است.

در سال 2017، در حدود 252.710 تشخیص جدید از سرطان پستان در زنان انجام گرفت که انتظار می رود حدود 40.610 زن احتمالا از این بیماری می­میرند. آگاهی از علائم و نیاز به غربالگری، راه های مهمی برای کاهش خطر می­باشد.

سرطان پستان می­تواند بر مردان تاثیر بگذارد، اما این مقاله بر روی سرطان سینه در زنان تمرکز خواهد داشت.

حقایق سریع در مورد سرطان پستان:

اینجا برخی از نکات کلیدی در مورد سرطان سینه وجود دارد. جزئیات بیشتر در مقاله اصلی است.

• سرطان پستان شایعترین سرطان در میان زنان است.
• علائم شامل توده یا ضخیم شدن سینه و تغییر در پوست یا نوک پستان می­باشد.
• عوامل خطرزا می­توانند ژنتیکی باشند، اما بعضی عوامل سبک زندگی مانند مصرف الکل موجب می­شود که این بیماری بیشتر اتفاق بیفتد.
• طیف وسیعی از درمان­ها در دسترس است، از جمله جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی.
• بسیاری از تومورهای سینه سرطانی نیستند، اما هر زنی که در مورد یک توده یا تغییری نگرانی دارد، باید نزد یک دکتر برود.

سرطان پستان چیست؟

پس از بلوغ، پستان زن شامل چربی، بافت همبند و هزاران لوبول، غدد کوچک است که شیر را برای شیردهی تولید می­کنند. لوله­های کوچک یا کانال­ها، شیر را به سمت نوک پستان حمل می­کنند. در سرطان، سلول­های بدن غیرقابل کنترل می­شوند. این رشد بیش از حد سلول است که موجب سرطان می­شود.

سرطان پستان می­تواند:

• داکتال کارسینوما: این نوع در مجراهای حمل شیر شروع می­شود و شایع­ترین نوع است.
•  لوبولار کارسینوما: این نوع در لوبول­ها شروع می­شود.

سرطان پستان تهاجمی، زمانی است که سلولهای سرطانی از داخل لوبول­ها یا کانال­ها (مجراها) خارج می­شوند و به بافت­های نزدیک حمله می­کنند و احتمال گسترش آن به سایر قسمت­های بدن را افزایش می­دهد.

سرطان پستان غیرتهاجمی، زمانی است که سرطان هنوز در محل منشاء آن قرار دارد و به جای دیگری حمله نمی­کند.  با این حال، این سلول­ها در نهایت می­توانند به سرطان مهاجم پستان تبدیل شوند.

علائم
اولین علائم سرطان پستان معمولاً یک ناحیه بافتی ضخیم در پستان و یا یک توده در پستان یا در ناحیه زیر بغل است.

نشانه های دیگر عبارتند از:

• درد در زیر بغل و پستان که با چرخه ماهانه تغییر نمی­کند
• سوراخ سوراخ بودن یا قرمزی پوست پستان مانند پوست پرتقال
• جوش در اطراف یا درنوک پستان­ها
• بیرون ریختن مایع­هایی از نوک پستان، احتمالاً حاوی خون
• فرورفتگی و یا برآمدگی در نوک پستان­ها
• تغییر در اندازه و یا شکل پستان­ها
• پوسته پوسته شدن یا لایه لایه شدن پوست روی پستان یا نوک پستان

اکثر توده ها سرطانی نیستند، اما زنان باید توسط یک متخصص مراقبت های بهداشتی بررسی شوند.

10 عامل خطر

سرطان پستان معمولاً در پوشش داخلی مجراهای شیری یا غده­هایی که مسئول تولید شیر می­باشد شروع می­شود. از آنجا، به سایر قسمت های بدن می­تواند گسترش یابد.

علت دقیق آن مشخص نشده است، اما بعضی از عوامل، خطر آن را بیشتر می­کند. برخی از آن­ها قابل پیشگیری هستند.

1. سن

خطر ابتلا به سرطان پستان با افزایش سن، افزایش می­یابد. محاسبه شده است که در در دهه آینده، در 20 سالگی، احتمال ابتلا به سرطان پستان 0.6 درصد است و در سن 70 سالگی، این رقم به 3.84 درصد می­رسد.

2. ژنتیک

ابتلا به سرطان پستان با داشتن اقوام نزدیک مبتلا، افزایش می­یابد. زناني که ژن BRCA1 و BRCA2 را حمل مي­کنند خطر ابتلا به سرطان پستان، سرطان تخمدان و يا هر دو در آن­ها بيشتر می­باشد. این ژن­ها می­توانند به ارث برده شوند. ژن TP53 ژن دیگیری است که با افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان مرتبط است.

3. سابقه سرطان سینه یا تورم پستان

زنانی که قبلاً مبتلا به سرطان پستان بودند در مقایسه با کسانی که سابقه این بیماری را نداشته­اند احتمال بیشتری دارد که دوباره به آن مبتلا گردند. داشتن برخی از انواع تومورهای خوشخیم یا غدد سرطانی، احتمال ابتلا به سرطان را افزایش می­دهد. نمونه­هایی از آن عبارتند از نابهنجاری بافتی مجاری شیری  یا لوبولار کارسینومای منظقه­ای.

4. بافت پستان چگال

سرطان پستان احتمالاً در پستان­های که از تراکم بافتی بالاتری برخوردار است بیشتر دیده شده است.

5. قرار گرفتن در معرض استروژن و شیردهی

به نظر می­رسد، در مدت طولانی در معرض استروژن قرار گرفتن، خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می­دهد. این مسئله می­تواند به خاطر شروع زود هنگام دوره قاعدگی و یا بعد از زمان متوسط وارد شدن به دواران یائسگی باشد که سطوح استروژن در بین این زمان­ها، بسیار بالاتر می­باشد.

به نظر می رسد شیردهی به خصوص برای بیش از 1 سال، احتمال ابتلا به سرطان پستان را کاهش می­دهد، احتمالا به این دلیل است که بارداری و به دنبال آن شیردهی باعث کاهش میزان استروژن می­شود.

6. وزن بدن

خطر ابتلا به سرطان پستان در زنان دارای اضافه وزن یا چاقی پس از یائسگی ممکن است افزایش یابد، احتمالا به دلیل افزایش میزان سطح استروژندر آن­ها باشد. مصرف بالای شکر نیز ممکن است یک عامل باشد.

7. مصرف الکل

به نظر می­رسد میزان بالای مصرف الکل به طور منظم نقش مهمی را ایفا کند. مطالعات نشان داده است که میزان ابتلای زنانی که بیش از 3 بار در طول روز الکل مصرف می­کنند 1.5 برابر بیشتر می­باشد.

8. قرار گرفتن در معرض تابش

خطر ابتلا افرادی که برای درمان سرطان در معرض تابش قرار گرفته­اند، با اینکه مبتلا به سرطان پستان نیستند، نسبت به افرادی که تحت تابش نبوده­اند بیشتر می­باشد.

9. درمان با هورمون

درمان با استفاده از جایگزین کردن هورمون (هورمون تراپی) (HRT) و استفاده از قرص های ضد بارداری خوراکی با افزایش دادن میزان استروژن با ابتلا به سرطان پستان مرتبط است.

10. خطرات شغلی

محققان در سال 2012، نتیجه گرفتند که قرار گرفتن در معرض مواد سرطان­زای ویژه و اختلال­ در غدد درون ریز، به عنوان مثال در محل کار، می­تواند به سرطان پستان مرتبط باشد.

دانشمندان در سال 2007، بر این باور بودند که شیفت کاری شبانه می­تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد، اما تحقیقات اخیر نشان می­دهد که این امر بعید است.

ایمپلنت های زیبایی و ماندگاری سرطان پستان

زنان با ایمپلنت­های مصنوعی پستان که مبتلا به سرطان پستان هستند، خطر ابتلا به این سرطان را در مقایسه با زنان بدون ایمپلنت بالا می­برند و احتمال ابتلا به این بیماری  در آن­ها حدود 25 درصد بیشتر می­باشد.

این امر می­تواند به علت این باشد که ایمپلنت در هنگام غربالگری سرطان پنهان شده است یا اینکه ایمپلنت تغییراتی در بافت پستان ایجاد می کند. تحقیق بیشتری لازم است.

تشخیص

تشخیص اغلب هنگام غربالگری معمول و یا زمانی که یک زن پس از تشخیص علائم به پزشک خود مراجعه می­کند، رخ می­دهد. برخی از آزمایش­ها و روش­های تشخیصی به تشخیص کمک می­کنند.

معاینه پستان

پزشک پستان­های بیمار را برای داشتن توده­ها و سایر علائم بررسی می­کند. از بیمار خواسته می­شود که بایستند و یا بنشینند و دستانشان را در موقعیت­های مختلف مانند بالای سر و یا طرفین قرار دهند.

آزمایشات تصویربرداری

یک ماموگرام یک نوع اشعه ایکس است که معمولاً برای غربالگری سرطان اولیه پستان استفاده می­شود. این روش می­تواند تصاویری تولید کند که به تشخیص هر گونه توده یا ناهنجاری­ها کمک کند.

نتایج مشکوک را می­توان با تشخیص بیشتر دنبال کرد. با این حال، گاهی اوقات ماموگرافی یک منطقه مشکوک را نشان می­دهد که سرطان نیست.  این روش می­تواند منجر به استرس غیر ضروری و گاهی مداخلات شود.

یک اسکن اولتراسوند می­تواند بین توده جامد یا کیست از مایع پر شده تفاوت ایجاد کند.

یک اسکن MRI با تزریق رنگ به بیمار نشان می­دهد تا چه حد سرطان گسترش یافته است.

بیوپسی

یک نمونه از بافت می­باشد که برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی توسط جراحی بدست می­آید. آن می­تواند نشان دهد که آیا سلول­ها سرطانی هستند یا خیر، و اگر چنین باشد، نوع سرطان آن چه می­باشد، و یا اینکه آیا سرطان حساس به هورمون است یا نه؟

همچنین تشخیص شامل مرحله بندی سرطان برای ایجاد:

• اندازه یک تومور
• تومور تا چه حد گسترش یافته است
• آیا آن تهاجمی یا غیر تهاجمی است؟
• آیا آن متاستاز شده است یا به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است؟

مرحله بندی بر احتمال بهبودی تأثیر می­گذارد و به تصمیم گیری در مورد بهترین گزینه­های درمان، کمک می کند.

درمان

درمان بستگی دارد به:

• شیمی درمانی می­تواند گزینه­ای برای سرطان پستان باشد.

• نوع سرطان پستان
• مرحله سرطان
• حساسیت به هورمون­ها
• سن بیمار، سلامت کلی و مزایای دیگر
  • گزینه های اصلی عبارتند از:
  • پرتو درمانی
    • عمل جراحي
    • درمان بیولوژیکی یا درمان با داروهای هدفمند شده
    • هورمون درمانی
    • شیمی درمانی
    عواملی که برای انتخاب موثر می­باشند شامل: مرحله سرطان، سایر شرایط پزشکی و اولویت فردی.

عمل جراحي
اگر جراحی مورد نیاز است، انتخاب آن به تشخیص و فرد بستگی دارد.
لامپکتومی: حذف تومور و حاشیه کوچک بافت سالم اطراف آن می­تواند به جلوگیری از گسترش سرطان کمک کند. اگر تومور کوچک باشد و به آسانی از بافت اطراف آن جدا شود، این گزینه ممکن می­باشد.
Mastectomy: ماستکتومی ساده شامل حذف لوبول­ها، مجرا­ها، بافت چربی، نوک پستان، Areola و برخی از پوست پستان می­باشد. رادیکالMastectomy، عضله را از دیواره قفسه سینه و غدد لنفاوی در زیر بغل نیز می­برد.

بیوپسی غده Sentinel:  حذف یک غده لنفاوی می­تواند گسترش سرطان را متوقف کند؛ زیرا اگر سرطان پستان به غده لنفاوی برسد، می­تواند از طریق سیستم لنفاوی به سایر قسمت­های بدن گسترش یابد.

انهدام گره لنفاوی زیر بغل: اگر سلول­های سرطانی در یک غده به نام غده نگهبان وجود داشته باشد، جراح ممکن است برای جلوگیری از گسترش بیماری از بین بردن چندین غده لنفاوی اطراف آن را در زیر بغل توصیه کند.

بازسازی: پس از جراحی پستان، بازسازی می­تواند سینه را مجدداً  بازآفرینی کند تا شبیه سینه دیگر شود. این را می­توان در همان زمان یا در یک زمان بعد به عنوان یک ماستکتومی انجام داد. جراح ممکن است از ایمپلنت پستان یا بافت قسمت دیگری از بافت بدن بیمار استفاده نماید.

پرتو درمانی یا رادیوتراپی

به منظور تخریب سلول­های سرطانی دوز کنترل شده­ای از پرتو، تومور را به عنوان هدف قرار می­گیرد. پرتو درمانی معمولاً از یک ماه پس از جراحی، همراه با شیمی درمانی و یا بعد از آن هر سلول سرطانی باقی مانده را می­تواند از بین ببرد. هر جلسه حدود چند دقیقه طول می­کشد و بسته به هدف و میزان سرطان ممکن است، هر بیمار 3 تا 5 جلسه در هفته به مدت 3 تا 6 هفته نیاز به این نوع درمان داشته باشد.

نوع سرطان پستان، دیکته کننده آن است که چه نوع پرتو درمانی برای درمان این بیمار مناسب­تر خواهد بود. عوارض جانبی آن شامل خستگی، ادم لنفاوی، تیره شدن پوست پستان و سوزش پوست پستان است.

شیمی درمانی

داروهایی که به عنوان داروهای سایتوتاکسیک شناخته می­شوند، اگر ریسک بالایی از عود و یا گسترش وجود داشته باشد ممکن است برای از بین بردن سلول­های سرطانی مورد استفاده قرار گیرند که به آن­ها شیمی درمانی کمکی و یا adjuvant chemotherapy می­گویند.

اگر تومور بزرگ باشد، برای کوچک کردن تومور ممکن است قبل از عمل جراحی شیمی درمانی انجام گیرد که این کار باعث آسان شدن برداشت آن می­شود. به این نوع شیمی درمانی،  شیمی درمانی نئو آدجونت و یا neo-adjuvant chemotherapy  میگویند.

شیمی درمانی همچنین می­تواند سرطانی را که متاستاز داشته است و یا به سایر قسمت­های بدن گسترش یافته است را درمان کند و باعث کاهش بعضی از علائم به ویژه در مراحل بعدی می­شود. آن برای کاهش تولید استروژن مورد استفاده قرار می­گیرد، زیرا استروژن می­تواند مشوق رشد برخی از انواع سرطان­های پستان شود.

عوارض جانبی آن شامل: تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، خستگی، زخم دهان، ریزش مو و حساسیت کمی نسبت به عفونت است. داروها می­توانند بسیاری از این موارد را کنترل کنند.

درمان با مهار هورمون

برای جلوگیری از عود در سرطان­های پستان حساس به هورمون، درمان با مهار­کننده­های هورمون انجام می­گیرد. اینها اغلب به عنوان گیرنده استروژن مثبت (ER) و گیرنده پروژسترون مثبت (PR) وابسته هستند. درمان با مهار هورمون معمولاً پس از جراحی استفاده می­شود، اما گاهی اوقات می­توان از آن برای کاهش اندازه تومور استفاده کرد. این ممکن است تنها گزینه­ برای بیمارانی باشد که نمی­توانند تحت عمل جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی قرار گیرند.

اثرات معمولی آن تا 5 سال بعد از عمل جراحی طول می­کشد. این درمان بر سرطان­هایی که حساس به هورمون­ها نیستند، تأثیری نخواهد داشت.

به عنوان مثال شامل:

• تاموکسیفن
• مهار کننده­های آروماتاز
• تخریب یا سرکوب تخمدان
• یک دارویی به نام Goserelin برای سرکوب تخمدان­هاست که علیه هورمون آزاد کننده هورمون لوتئین (LHRHa) می­باشد.

درمان با هورمون ممکن است بر باروری آینده زن تأثیر بگذارد.

درمان بیولوژیک

داروهای هدفمند انواع خاصی از سرطان پستان را از بین می­برند. نمونه هایی از جمله trastuzumab  (Herceptin)، lapatinib (Tykerb) و bevacizumab (آواستین) هستند. این داروها برای مقاصد مختلف مورد استفاده قرار می­گیرند.
درمان سرطان­های پستان و انواع دیگر می­تواند عوارض جانبی شدیدی داشته باشد.
بیمار باید با یک پزشک در مورد درگیری با خطرات و راه­های به حداقل رسانیدن اثرات منفی آن­ها در هنگام تصمیم گیری در مورد درمان خودش صحبت کند.

پیشگیری و چشم انداز

راه مطمئن برای جلوگیری از سرطان پستان وجود ندارد، اما برخی از تصمیم­گیری­ها در شیوه زندگی، می­تواند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به سرطان پستان و سایر انواع سرطان­ها را کاهش دهد.

این­ها شامل:

• اجتناب از مصرف بیش از حد الکل
• دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم با مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه
• انجام دادن تمرینات کافی
• حفظ شاخص توده بدنی سالم (BMI)

زنان باید به دقت در مورد گزینه­های خود برای تغذیه با شیر مادر به فرزندانشان و استفاده از HRT پس از یائسگی فکر کنند، زیرا این می­تواند بر خطر ابتلا تأثیر بگذارد.

جراحی پیشگیرانه یک گزینه­ای است برای زنانی که  در خطر بالا قار دارند.

چشم انداز

یک زن که تشخیص مرحله صفر یا مرحله 1 سرطان پستان را دریافت کرده است با درمان، تقریباً 100 درصد احتمال زنده ماندن تا حداقل 5 سال را دارد. اگر تشخیص در مرحله 4 انجام گیرد، شانس زنده ماندن او در 5 سال آینده، حدود 22 درصد می­باشد.

چک کردن و غربالگری منظم می­تواند به تشخیص علائم زودهنگام کمک کند. زنان باید در مورد گزینه­های خود با دکتر صحبت کنند.