به گزارش گروه دانشگاه و آموزش ایرنا از پایگاه اینترنتی sify، محققان در این مطالعه که نتایج آن در کنگره انجمن ارولوژی اروپا EAU۲۱ ارائه شد، بیش از هزار و ۵۰۰ بیمار مبتلا به یک نوع پیشرفته سرطان پروستات را در مدت سه سال مورد پیگیری قرار دادند.
نتایج این مطالعه نشان داد میزان زندن ماندن بیماران چاق با شاخص توده بدنی بالای ۳۰، ۱۰ درصد بالاتر از بیماران لاغرتر بود.
اگرچه چاقی معمولا با افزایش خطر مرگ و میر ناشی از انواع سرطان و برخی از بیماری های مزمن همراه است، اما شواهدی در مورد تعدادی از سرطان ها وجود دارند که میزان بقای بیشتری را در بیماران دارای شاخص توده بدنی بالا نشان می دهد. این پدیده با عنوان «پارادوکس چاقی» شناخته می شود.
«نیکلا فوساتی» و همکارانش در دانشگاه «سن رافائل» در ایتالیا در این مطالعه به بررسی این موضوع پرداختند که آیا «پارادوکس چاقی» در مورد بیماران مبتلا به نوع پیشرفته سرطان پروستات صدق می‌کند یا خیر.
این محققان میزان بقا را در هزار و ۵۷۷ بیمار درگیر در سه کارآزمایی بالینی مختلف بررسی کردند؛ میانگین سنی این بیماران ۶۹ سال و متوسط شاخص توده بدنی آنها (BMI)، ۲۸ بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص توده بدنی، یک عامل محافظتی در میزان نجات یافتن بیماران مبتلا به سرطان بود؛ بطوری که در مدت ۳۶ ماه، حدود ۳۰ درصد از بیماران چاق زنده ماندند؛ در حالی که این آمار در بیماران دارای اضافه وزن یا وزن معمولی، ۲۰ درصد بود.
پروستات غده‌ای در دستگاه تناسلی مردان است. بیشتر سرطان های پروستات آرام رشد می‌کنند، اما برخی رشد نسبتاً سریعی دارند.
سلول های سرطانی ممکن است از پروستات گسترش یابند و به دیگر بخش های بدن به ویژه استخوان ها و گره های لنفاوی برسند. این بیماری ممکن است در آغاز نشانگانی را بروز ندهد، اما در مراحل پیشرفته تر می تواند مشکلاتی را در ادرار کردن، خون در ادرار یا درد در ناحیه لگن و کمر هنگام ادرار به وجود آورد.
