لنفوم سرطانی است که در سیستم لنفاوی که بخشی از سیستم ایمنی بدن است، ایجاد می شود.
سیستم لنفاوی شامل شبکه هایی از کانال های کوچک شبیه رگ های خونی است که مایعی به نام لنف، غدد لنفاوی، مغز استخوان و اندام های مختلف که همه آنها از لنفوسیت تشکیل شده‌اند را به گردش در می آورد
دو نوع لنفوم وجود دارد که شامل هوچکین و غیر هوچکین می باشد.
هر کدام از آنها نیز چندین زیر گروه دارند. لنفوم هوچکین که بیماری هوچکین نیز نامیده می‌شود نسبت به لنفوم غیر هوچکین یسیار کمتر است.
لنفوم های فردی در نحوه رفتار، گسترش و واکنش به درمان متفاوت هستند .
درمان سرطان لنفوم
درمان سرطان لنفوم به چند صورت با در نظر داشتن شرایط و نظر پزشک صورت می پذیرد.
رادیوتراپی یا پرتو درمانی : در این روش از اشه X پر انرژی یا سایر تشعشعات برای توقف یا کاهش رشد سلول سرطانی استفاده می شود.
رادیوتراپی به دو روش خارجی و داخلی انجام می شود.در رادیوتراپی یا پرتودرمانی خارجی که در آن اشعه از بیرون بدن به وسیله دستگاه به بدن تابیده می شود. در پرتو درمانی داخلی ماده رادیواکتیو به صورت مهر و موم شده در یک سوزن به طور مستقیم به عضو مورد نظر وارد می شود. پرتو درمانی هر روز و با دوز کم طی چند هفته انجام می شود.
پیوند سلولهای بنیادی مغز استخوان: این نوع درمان در افرادی انجام می شودکه لنفوم آنها دوباره عودکرده یا بیماریشان به روش های درمانی دیگر مقاوم بوده است.
شیمی درمانی:
شیمی درمانی به صورت خوراکی یا تزریقی انجام می شود که در این روش سلول های سرطانی یا کشته می شوند یا جلوی رشد و پیشرفتشان گرفته می شود. ماده شیمی درمانی که در ورید تزریق شده یا خوراکی مصرف شده، وارد جریان خون می شود و به تمام سلول های سرطانی در سرتاسر بدن می رسد.ولی اگر شیمی درمانی به صورت تزریق مستقیم در عضو مورد نظر باشد(شیمی درمانی منطقه ای) فقط سلولهای سرطانی آن منطقه را تحت تاثیر قرار می هد.
جراحی: به روش لاپاراتومی انجام می شود که در دیواره عضو مورد نظر یک برش داده می شود. مقدای از بافت برداشته شده و در زیر میکروسکوپ مورد بررسی قرار ی گیرد. اگر سرطان یافت شد با عمل جراحی (لاپاراتومی) ناحیه یا عضو مورد نظر برداشته می شود.
